ضمایر ملکی در انگلیسی ضمایری هستند که برای نشان دادن مالکیت (تصرف) چیزی یا شخصی توسط چیزی یا شخص دیگری به کار میروند که عبارتاند از: mine, ours, yours, his, hers, theirs و whose.
ضمایر ملکی در انگلیسی ارتباط نزدیکی با صفات ملکی در انگلیسی دارند که از آنجایی که به جای جایگزینی اسم قبل از اسم ظاهر میشوند، متفاوت استفاده میشوند که عبارتاند از: my, our, your, his, her, its, their و whose.
توجه داشته باشید its از نظر فنی میتواند به عنوان یک ضمیر ملکی استفاده شود (یعنی به تنهایی در عبارتی مانند “the toys are its”)، اما این استفاده در انگلیسی مدرن بسیار نادر است و اگر میخواهید نوشته شما روان خوانده شود بهتر است از آن اجتناب کنید. معمولاً فقط به عنوان یک تعیین کننده مالکیت استفاده میشود (به عنوان مثال، “its toys”)
ضمایر ملکی در انگلیسی به جای اسم برای بیان مختصرتر اظهارات مالکیت بدون نیاز به تکرار اسمهایی که نماینده مالک و مالکیت هستند استفاده میشوند:
“تصرف” در زمینه ضمایر و صفات ملکی در انگلیسی میتواند به معنای مالکیت تحت اللفظی چیزی باشد (مثلاً یک کتاب، یک شرکت)، اما همچنین میتواند نشان دهنده انواع تصدیق بیشتر باشد، مانند داشتن رابطه با کسی یا مکانی. .
مثال:
مقدم ضمیر ملکی، شخص یا چیزی است که دارای چه یا هر کسی است که به آن اشاره میشود. به عنوان مثال، در جمله “.Diana says that the car is hers” مقدم «او» «دیانا» صاحب خودرو است.
ضمیر ملکی (یا تعیین کننده) باید توافق صحیح ضمیر- مقدم را در شخص، جنسیت و عدد نشان دهد. برای مثال، ضمیر ملکی «hers» مؤنث است (زیرا دایانا زن است)، سوم شخص (زیرا گوینده دیانا نیست و مستقیماً او را خطاب نمیکند) و مفرد (زیرا دایانا یک نفر است).
مثال:
به دلیل قواعد توافق فاعل و فعل، ضمایر ملکی در انگلیسی که به عنوان فاعل جمله استفاده میشود، بسته به اینکه به چه چیزی اشاره میکند (یعنی چیزی که در اختیار دارد، نه به صورت فعل مفرد یا جمع میتواند دنبال شود.) دارنده مفرد یا جمع است.
مثال:
ضمایر ملکی در انگلیسی و صفات ملکی در انگلیسی با هم ارتباط نزدیکی دارند و گاهی از نظر املایی یکسان هستند، اما نقشهای دستوری متفاوتی دارند.
از آنجایی که ضمایر ملکی در انگلیسی به شما اجازه نمیدهند که مالکیت مورد نظر را مشخص کنید، فقط زمانی باید از آنها استفاده کنید که این موضوع از قبل مشخص باشد. در غیر این صورت، از یک صفت ملکی و به دنبال آن یک اسم استفاده کنید که هویت مالکیت را مشخص میکند.
Its املای صحیح صفت ملکی است که برای نشان دادن چیزی متعلق به یک حیوان یا چیز استفاده میشود.
It’s کوتاه شده عبارت “it is” یا “it has” است. آپاستروف برای نشان دادن کوتاه شدهی آن استفاده میشود – نه برای نشان دادن مالکیت.
مثال:
نکته: همین سردرگمی گاهی اوقات بین who’s و who رخ میدهد. باز هم املا با آپاستروف برای کوتاه کردن است (از “who is” یا “who has”)، در حالی که املای بدون آپاستروف، مالکیت است.
بر خلاف سایر که به عنوان ضمیر شخصی طبقه بندی نمیشوند، بلکه به عنوان ضمیر پرسشی یا ضمیر نسبی طبقه بندی میشوند. همچنین میتوان از آن به عنوان تعیین کننده پرسشی یا نسبی استفاده کرد.
مثال:
لورم ایپسوم متن ساختگی با تولید سادگی نامفهوم از صنعت چاپ، و با استفاده از طراحان گرافیک است، چاپگرها و متون بلکه روزنامه و مجله در ستون و سطرآنچنان که لازم است، و برای شرایط فعلی تکنولوژی مورد نیاز، و کاربردهای متنوع با هدف بهبود ابزارهای کاربردی می باشد،
درصد مطالعه مقاله