فعل در زبان انگلیسی کلمهای است که آنچه را که فاعل یک جمله انجام میدهد را توصیف میکند. فعل در زبان انگلیسی میتواند اعمال، رخدادها و حالات (جسمی یا ذهنی) را نشان دهد.
مثال:
هر جمله باید حداقل یک فعل در زبان انگلیسی داشته باشد. در ابتداییترین سطح، یک جمله میتواند فقط از یک فعل در زبان انگلیسی منفرد در شکل امری (مثلاً «Run») تشکیل شده باشد. در این مثال، فاعل ضمنی «you» است.
فعل در زبان انگلیسی بسته به فاعل، زمان، حالت و صدا (Voice) میتوانند شکل خود را تغییر دهند. به این میگویند صرف فعل در زبان انگلیسی.
شش فرم فاعلی در زبان انگلیسی وجود دارد:
I | First person singular – اول شخص مفرد |
You | Second person singular – دوم شخص مفرد |
He/she/it | Third person singular – سوم شخص مفرد |
We | First person plural – اول شخص جمع |
You | Second person plural – دوم شخص جمع |
They | Third person plural – سوم شخص جمع |
افعال و فاعل باید از نظر تعداد با هم موافق باشند. اگر فاعل مفرد باشد، فعل نیز باید مفرد باشد. به همین ترتیب، اگر فاعل جمع باشد، فعل باید جمع باشد. به این توافق فاعل و فعل گفته میشود.
چند مثال درست و غلط ببینیم:
افعال نیز بر اساس زمان صرف میشوند. در زبان انگلیسی سه زمان اصلی وجود دارد:
هر زمان دارای یک جنبه ساده، استمراری، کامل و کامل استمراری با قوانین خاص خود برای صرف است.
اشکالی که یک فعل در هر جنبه میگیرد به فاعل و با قاعده یا بیقاعده بودن فعل بستگی دارد. در زیر جدولی ارائه شده است که شکلهای مختلف فعل با قاعده «look» را به صورت اول شخص مفرد نشان میدهد:
Past | Present | Future | |
Simple | I looked at the painting. | I look at the painting. | I will look at the painting. |
Progressive | I was looking at the painting. | I am looking at the painting. | I will be looking at the painting. |
Perfect | I had looked at the painting. | I have looked at the painting. | I will have looked at the painting. |
Perfect progressive | I had been looking at the painting. | I have been looking at the painting. | I will have been looking at the painting. |
حالت یک فعل در زبان انگلیسی نشان دهنده لحن و قصد جمله است. پنج حالت دستوری در زبان انگلیسی وجود دارد:
حالت | عملکرد | مثال |
Indicative | نشان دادن یک حقیقت و فکت. | “Tony likes chocolate.” |
Imperative | بیان دستور و امر. | “Wash the dishes.” |
Interrogative | پرسیدن سوال. | “Did you do your homework?” |
Conditional | بیان یک شرط. | “If you want to borrow that book, you can.” |
Subjunctive | بیان خواسته، آرزو و یک شرایط خیالی | “If I were rich, I would buy an island.” |
اکثر جملات میتوانند از مجهول و معلوم بودن استفاده کنند. جمله معلوم جملهای است که فاعل عمل را انجام میدهد.
مثال:
جمله مجهول جملهای است که در آن به فاعل عمل میشود. جملات مجهول با استفاده از شکلی از فعل کمکی “be” (به عنوان مثال، “was,” “is,” “were”) ساخته میشوند و پس از آن شکل سوم فعل اصلی (به عنوان مثال،eaten,” “taken”) ساخته میشوند.
جملات مجهول برای تاکید بر نتیجه یک عمل به جای خود عمل مفید هستند.
مثال:
Participles از افعال تشکیل میشوند. دو نوع participles وجود دارد:
معمولاً از این مورد به عنوان صفت نیز استفاده میشود (به عنوان مثال، “running shoes”).
افعال با قاعده از قوانین صرف استاندارد برای افعال انگلیسی پیروی میکنند – اکثر افعال با قاعده هستند. یک فعل اگر ماضی و ماضی ساده آن با اضافه کردن پسوند “ed-” یا “d-” اگر کلمه قبلاً به حرف “e” ختم شده باشد، تشکیل شود،( با قاعده در نظر گرفته میشود.
مثال:
افعال بی قاعده، ماضی و ماضی ساده خود را به نحوی غیر از افزودن پسوند «-ed» تشکیل میدهند.
مثال:
فعل متعدی فعلی است که بر کسی یا چیزی عمل میکند و بنابراین مفعول مستقیم میگیرد (چیزی که بر آن عمل میشود).
مثال:
افعال لازم بر کسی یا چیزی عمل نمیکنند و بنابراین مفعول مستقیم نمیگیرند.
در حالی که یک فعل لازم مفعول مستقیم نمیگیرد، میتوان آن را همراه با یک قید یا عبارت قیدی استفاده کرد (همانطور که یک فعل متعدی میتواند مورد استفاده قرار گیرد).
مثال:
برخی از افعال دارای دو مفعول هستند: یک مفعول مستقیم و یک مفعول غیر مستقیم (معمولاً شخصی که عمل برای او انجام میشود).
مثال:
Dynamic verbs (همچنین به آنها افعال کنشی گفته میشود) اعمال یا رویدادهای خاص و موقتی را توصیف میکنند (مانند “eat,” “sleep,” “write”)
مثال:
Stative verbs حالتی از بودن یا ادراک را توصیف میکنند (به عنوان مثال، “she is,” “it seems,” “they belong”). آنها همچنین میتوانند برای توصیف یک وضعیت ذهنی، عاطفی یا فیزیکی استفاده شوند (به عنوان مثال، “I believe,” “you hear”).
افعال حالتی معمولاً برای حالتی استفاده میشود که کلی یا بدون تغییر است، بنابراین نمیتوان آنها را در زمان استمراری (مستمر) به کار برد.
مثال:
یک فعل ربطی (همچنین copular verb نامیده میشود) موضوع جمله را با یک “مکمل موضوع” (یعنی اسم یا صفتی که آن را توصیف میکند) مرتبط میکند. افعال ربطی رایج شامل “be,” “seem,” “become,” و “feel.” است.
مثال:
بیشتر افعال ربطی را میتوان به عنوان افعال کنشی نیز استفاده کرد و یک عمل خاص را به جای یک حالت توصیف میکند (به عنوان مثال، “Sofie feels the pillow”).
افعال کمکی (که به آنها Auxiliary verbs نیز گفته میشود) شامل افعالی مانند”be”، “do” و “have” است. آنها در ترکیب با یک فعل (اصلی) دیگر برای تغییر معنای آن استفاده میشوند. از افعال کمکی میتوان برای نشان دادن زمان، حالت و voice استفاده کرد.
مثال:
افعال مدال افعالی کمکی هستند که همراه با فعل (اصلی) دیگر برای بیان توانایی، اجازه، امکان، ضرورت یا الزام به کار میروند. افعال مدال عبارتند از can, could, may, may, must, ought, shall, should, will. نکته مهم: افعال مدال تغییر شکل نمیدهند.
مثال:
فعل عبارتی از دو یا چند کلمه تشکیل شده است که به عنوان یک فعل تنها عمل میکند. افعال عبارتی معمولاً یک فعل را با یک قید یا حرف اضافه ترکیب میکنند تا معنایی مستقل از کلمات اصلی ایجاد کنند. به عنوان مثال، فعل “kick” و حرف اضافه “off” با هم ترکیب میشوند و فعل عبارتی “kick off” را تشکیل میدهند که به معنای “شروع” است.
مثال:
Gerund اسمی است که فعل را به صورت فعل (ing-) میگیرد. Gerunds معمولاً همان عملی را که از آن ساخته شده است توصیف میکند.
مثال:
Eating fruits and vegetables is good for you.
زبان رو بهصورت ساده، روان و کاربردی همراه با فان و سرگرمی یاد بگیر.