Infinitives در انگلیسی یک فعل است که قبل از شکل پایه یک «to» میگیرد، مانند “to build”/ “to see”، “to exercise” و غیره. این اصطلاحی است که برای اشاره به فعل پایهای که به عنوان فعل در جمله عمل نمیکند نیز استفاده میشود.
فرهنگ لغت آکسفورد Infinitives در انگلیسی را اینگونه تعریف میکند: «شکل اصلی یک فعل، مانند be یا run در انگلیسی، Infinitives در انگلیسی به خودی خود استفاده میشود، برای مثال، swim در She can swim (این کاربرد گاهی اوقات bare infinitive نامیده میشود)، یا با «to» (to infinitive) همانطور که در She likes to swim آمده است.
بر اساس دیکشنری مریام وبستر، مصدر در زبان انگلیسی به این صورت تعریف میشود: «یک فرم فعل معمولاً در انگلیسی با اول شخص مفرد یکسان است که برخی از عملکردهای یک اسم را انجام میدهد و در عین حال برخی از ویژگیهای یک فعل را نشان میدهد، و با to (مانند I asked him to go) استفاده میشود، مگر با افعال کمکی و دیگر افعال (مانند No one saw him leave).
مصدر در زبان انگلیسی بر اساس نحوه ظاهر شدن در جمله به دو قسمت تقسیم میشوند. دو نوع مصدر در زبان انگلیسی عبارتند از:
Bare infinitives در شکل پایه خود استفاده میشوند و به عنوان فعل عمل نمیکنند. آنها بعد از افعالی مانند see watch / hear و feels و همچنین پس از افعال وجهی مانند need’, ‘can’, ‘must’, ‘must’, ‘might’, ‘might’, ‘want’, ‘can’ و ‘will’ قرار میگیرند.
مصدرهای کامل (که to infinitives نیز گفته میشود) افعالی هستند که قبل از آنها یک “to” میآید و به عنوان فعل عمل نمیکنند. هم دو نوع مصدر در انگلیسی را میتوان در جمله به کار برد.
به مثال زیر نگاه کنید
خواهید دید که سه کلمه action در این جمله وجود دارد – ‘want’, ‘see’ , ‘cook’. در این میان به نظر شما کدام یک فعل اصلی و مصدر است؟ خب، ‘want’ فعل اصلی است، ‘to see’ مصدر full و ‘cook’ مصدر bare است.
برخی از افعال مانند ‘make’, ‘do’ , ‘let’ همیشه شکل مصدر خالی این فعل را به خود می گیرند. مثلا،
فهرستی از افعال در زبان انگلیسی وجود دارد که همیشه در صورت داشتن یک فعل به دنبال آنها، “to-infinitive” دنبال می شوند؛ مانند:
یک مصدر در انگلیسی میتواند سه نقش اصلی را انجام دهد – نقشهای یک اسم، یک قید و یک صفت. بیایید بیاموزیم که چگونه این شکل خاص در جملات استفاده میشود.
هنگامی که از مصدر در انگلیسی به عنوان اسم استفاده میشود، به سوال “Who” پاسخ میدهد. هنگام استفاده از مصدر در انگلیسی به عنوان اسم در جمله، مطمئن شوید که از فرم مصدر کامل استفاده میکنید. یک مثال معروف این است که ‘To err is human; to forgive is divine’.
در اینجا چند نمونه دیگر وجود دارد:
صفتها کلماتی هستند که اسمها را تغییر میدهند. هنگامی که Infinitives در انگلیس ، اسم را در جمله تغییر میدهند یا اطلاعات اضافی درباره آن اضافه میکنند، به آن صفت گفته میشود
قیدها اطلاعات بیشتری در مورد فعل، قید یا صفت در جمله ارائه میدهند. همچنین یک مصدر در انگلیسی فعل مصدر که جای قید را میگیرد. در این مورد، آنها توضیح میدهند که چرا عمل خاص انجام میشود. اجازه دهید با کمک چند مثال بفهمیم که چگونه عمل میکند:
جدای از این موارد، زمانی که پیشنهادهایی در قالب سؤال با استفاده از «why» ارائه میشود، از مصدرهای bare استفاده میشود.
مثلا،
Infinitives در انگلیسی را میتوان در جملات به سه صورت استفاده کرد، مانند:
مصدر استمراری، مصدری است که در آن مصدر در زبان انگلیسی با استفاده از فعل «be» و به دنبال آن شکل استمراری فعلی که قصد استفاده از آن را دارید، تشکیل میشود.
مثلا،
مصدر split دارای یک قید یا عبارت قید بین «to» و شکل پایه فعل در یک مصدر to-infinitive است. این کار در بیشتر موارد برای تاکید انجام میشود یا از آنجایی که وقتی قید را در جای دیگری قرار میدهید معنی ندارد.
مثلا،
وقتی یک مصدر در انگلیسی در حالت مجهول نوشته میشود، به آن مصدر مجهول گفته میشود. برای درک نحوه کارکرد آن به مثالهای زیر نگاه کنید
مشخص کنید کلماتی که زیر آنها خط کشیده شده مصدر یا عبارت حرف اضافه هستند.
زبان رو بهصورت ساده، روان و کاربردی همراه با فان و سرگرمی یاد بگیر.