آموزش صفات اشاره در انگلیسی | مقایسه با ضمایر اشاره

صفات اشاره‌ای (Demonstrative Adjectives) و ضمایر اشاره‌ای (Demonstrative Pronouns) در زبان انگلیسی به تعداد محدودی کلمه اشاره می‌کنند که برای نشان دادن فاصله زمانی یا مکانی بین مفعول یا نشانگر و گوینده یا مخاطب استفاده می‌شوند.

• صفات اشاره‌ای (Demonstrative Adjectives):

1. This: این صفت اشاره‌ای برای نشان دادن مفعولی که در فاصله نزدیک به گوینده استفاده می‌شود. مثال: “.This book is interesting” (این کتاب جالب است.)
2. That: این صفت اشاره‌ای برای اشیاء یا افرادی که در فاصله دورتر از گوینده هستند، به‌کار می‌رود. مثال: “.That car is expensive” (آن ماشین گران است.)

• ضمایر اشاره‌ای (Demonstrative Pronouns):

1. This: مانند صفت اشاره‌ای، این ضمیر اشاره‌ای برای نشان دادن مفعول در فاصله نزدیک به گوینده استفاده می‌شود. مثال: “.I like this” (من این را دوست دارم.)
2. That: برخلاف صفت اشاره‌ای، آن به عنوان ضمیر اشاره‌ای به‌کار می‌رود تا به اشیاء یا افراد در فاصله دورتر اشاره کند. مثال: “.Give me that” (آن را به من بده!)

اشیاء یا افراد مشخصی که با استفاده از این صفات و ضمایر اشاره‌ای نشان داده می‌شوند، معمولاً از پیش در متن یا مکالمه ذکر شده‌اند یا حداقل گوینده یا مخاطب با آنها آشنا هستند.

ضمایر اشاره در انگلیسی چیست؟

ضمایر اشاره this، that، these و those برای نشان دادن یک کلمه یا عبارت از قبل ذکر شده یا ضمنی استفاده می‌شوند و به برقراری ارتباط سریع‌تر و آسان‌تر کمک می‌کنند؛ مانند:

• See the red jacket? I want that.

در مثال ضمیر اشاره (که در انگلیسی اینگونه تلفظ می‌شود: deh-mon-struh-tiv)، that کلمه‌ای است که نشان دهنده ژاکت قرمز است که قبلاً ذکر شد. گوینده در واقع می‌گوید،

• “I want the red jacket.”

مانند همه ضمایر، ضمایر اشاره می‌توانند به هر چیزی اشاره کنند. با این حال، گوینده باید روشن کند که در مورد چه چیزی صحبت می‌کند. وقتی این کار را نمی‌کنند، ضمایر اشاره گیج کننده می شوند. چیزی که یک ضمیر نشان می‌دهد، antecedent نامیده می‌شود. در مثال ضمیر اشاره بالا، antecedent ژاکت قرمز است.

نحوه‌ی استفاده از ضمایر اشاره در زبان انگلیسی 

هنگام نوشتن، باید از نوع درستی از آن‌ها استفاده کنید. چهار ضمیر اشاره به چند دسته تقسیم می‌شوند: مفرد / جمع و نزدیک / دور.

مفرد / جمع به عدد antecedent اشاره دارد. اگر antecedent یک چیز است، از ضمایر مفرد باشد از this یا that استفاده کنید. اگر antecedent چند چیز است، از ضمایر جمع these یا those استفاده کنید؛ مانند:

• Don’t touch the chocolate cupcake. That is mine.
• Don’t touch the chocolate cookies. Those are mine.

نزدیک / دور می‌تواند به معنای فاصله یا زمان باشد. ضمایر اشاره نزدیک this و these می‌توانند به چیزی نزدیک به گوینده یا چیزی که اخیراً اتفاق افتاده یا ذکر شده است اشاره کنند. ضمایر اشاره دور that و those چیزی را نشان می‌دهند که از نظر فیزیکی دورتر است یا مدت‌ها قبل اتفاق افتاده است؛ مانند:

• The movie last night was awful. This is the last time you recommend one.
• The movie two weeks ago was worse. That was a nightmare!

مراقب باشید، زیرا ضمایر اشاره همیشه به معنای واقعی خود استفاده نمی‌شوند. آن‌ها همچنین می‌توانند به صورت (ضمنی) figuratively برای توصیف یک ایده یا مفهوم به جای یک چیز واقعی با فاصله استفاده شوند؛ مانند:

• Your relationship stresses you out. Do you want that in your life?

انواع ضمایر اشاره در انگلیسی 

مثال:

• I need a new hat. This is old and smells bad.
• Your choice is brilliant, but I like this.
• Do you remember the book you read? What was the name of that?
• We’ll be fine if you get laid off, but that won’t happen.
• The new dresses are expensive. I can’t sell these.
• I’m searching for robots, but these aren’t the ones I’m looking for.
• The bananas are three weeks old! Throw those out!
• Not everyone has been lucky like I have been, so I help those who need it.

تفاوت ضمایر اشاره و صفات اشاره در زبان انگلیسی

صفات اشاره در انگلیسی  

از کلمات this، that، these و those نیز می‌توان به‌جای ضمایر به‌عنوان تعیین‌کننده استفاده کرد. تعیین‌کننده‌ها اسم‌ها را درست مانند صفت‌ها تغییر می‌دهند، بنابراین تعیین‌کننده‌های اشاره‌ای، صفت اشاره نیز نامیده می‌شوند.

صفات اشاره نیز به دور و نزدیک تقسیم می‌شوند. وقتی اسمی را تغییر می‌دهند، می‌توانند نشان دهند که چیزی نزدیک به گوینده است، یا می‌توانند فاصله بیشتری را نشان دهند؛ مانند:

• I don’t like this restaurant next to us. Let’s eat at that café across the street.

در مثال‌ها، this رستوران را تغییر می‌دهد تا نشان دهد به گوینده نزدیک‌تر است، در حالی که that کافه را تغییر می‌دهد تا دورتر را نشان دهد.

مانند ضمیر اشاره، این نوع از صفت نیز از مفرد و جمع استفاده می‌کنند. هنگام اصلاح اسم‌های مفرد از فرم مفرد و هنگام اصلاح اسم‌های جمع از شکل جمع صفت اشاره استفاده کنید؛ مانند:

• This tree is a thousand years old.
• These trees are a thousand years old.

مقایسه در مثال 

صفت اشاره:

• This book is mine.
• That story was good.
• These chocolates are the best I’ve ever tasted.
• Those rings were my brothers’. 

ضمیر اشاره: 

• This is my book.
• That was a good story.
• These are the best chocolates I’ve ever tasted. 
• Those were my brothers’ rings. 

انگلیش توربو

زبان رو به‌صورت ساده، روان و کاربردی همراه با فان و سرگرمی یاد بگیر.